Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trafiłam na nią przypadkiem, moje szczęście. Rewelacyjna powieść, wielowątkowa, z przesłaniem. Otulająca.

Empikgo #reklama

Trafiłam na nią przypadkiem, moje szczęście. Rewelacyjna powieść, wielowątkowa, z przesłaniem. Otulająca.

Empikgo #reklama

Zawsze dopominam się o książkę @urszulagajdowska 😄 lubię lekkość pióra autorki oraz sprawy które opisuje. Romans kostiumowy w starciu z tajemnicą nękającą bohaterów bardzo mi odpowiada, a Pani Ula zawsze pisze dla mnie dedykację, co jeszcze bardziej podnosi rangę wartościową powieści, wiem, że jest taka zupełnie moja.

#zranioneserca jest opowieścią sentymentalną, podróżą przez minione lata uczuć patriotycznych i rodzinnych. Najlepszym dowodem na to, że to nie tylko ta sama krew czyni z nas rodzinę, ale emocje, uczucia i bliskość, jaką tworzymy z innymi.

Fabuła jest oczywista, piękna panna, do tego wygadana i bystra, co akurat nie dodawało jej uroku w ówczesnych latach i on, kawaler, trochę starszy, ale bez przesady, z przypiętą łatką bawidamka. Przecież mężczyzna musi się wyszumieć, a kobieta wiernie czekać i dawać przykład swoim zachowaniem. Ponieważ akcja dzieje się kilka lat po upadku powstania, pod zaborem rosyjskim, jej wydarzenia osnute są wokół tamtych trudnych dni dla Polaków, nadal ponoszą konsekwencje swoich czynów, zmagają z bólem straty i śmiercią, kobiety zostały Matkami Polkami; miano do teraz używane jest w potocznych rozmowach.

Balans między smutkiem przeszłości a radością teraźniejszości zachowany, drobiazgowo dopracowane rysy osobowościowe postaci, barwne opisy miejsc. Sekrety ujawniane powoli, we właściwym dla wątku momencie.

Zafascynowana piórem czekam na kolejną powieść, już zacieram ręce na przyjemną lekturę.

PS😎

Imiona, które pisarka nadała bohaterom, oczarowały mnie - moja ogromna słabość; zawsze jestem zainteresowana imionami.

Zawsze dopominam się o książkę @urszulagajdowska 😄 lubię lekkość pióra autorki oraz sprawy które opisuje. Romans kostiumowy w starciu z tajemnicą nękającą bohaterów bardzo mi odpowiada, a Pani Ula zawsze pisze dla mnie dedykację, co jeszcze bardziej podnosi rangę wartościową powieści, wiem...

Rozwiń

Zwiń

Ten tego ten… uśmiech zagościł na licu mem.
Gdy rozpoczynałam przygodę z książką #przeszedłemposwoimtrupie napisałam, że mam duże oczekiwania, czasem mam też intuicję i w tym wypadku zadziałała bezbłędnie.
Czytałam swoje myśli, słowa, które wypowiadam z upływającym czasem coraz częściej. Zaskoczona tym, że nie tylko ja tak odczuwam, o zamiataniu pod dywan części życia, spraw niewygodnych i brudnych. Oczywiście nie wszystko mi pasowało, chwilami uwierało, wszystkiemu przyklasnąć nie mogę lub nie chcę. Momentami za mocno dał do pieca, ale to jego książka i jego chcenie, by tak wyglądała. @bartekfetysz poleciał po bandzie, pewnie się poobijał w locie, tym bardziej chylę czoła za ostrość przekazu. Brak słodzenia i kolorowania rzeczywistości.
Podziękować muszę za wywołanie uśmiechu, aczkolwiek czytałam w przestrzeni publicznej i sprowadziło to na mnie zdziwione spojrzenia spacerowiczów, nie wiem, dlaczego okazywanie uczuć zadowolenia jest tak trudno akceptowalne. Metafory przednie, poczucie humoru bywa, że kontrowersyjne, ale trzyma pion. Nie śledzę plotkarskich doniesień, nie znam wielu twarzy, nie mam parcia na brodzenie po codzienności osób ze świecznika, dlatego nie dopasowywałam osób do sytuacji opisywanych. Jedna z ciekawszych scen, to ta o Marii Peszek jej tuszy oraz braku chęci do rozmowy o niczym ważnym dla postronnych.
Książka w stylu, mam swoje zdanie i nie zawaham się go użyć.

empikgo #reklama

Ten tego ten… uśmiech zagościł na licu mem.
Gdy rozpoczynałam przygodę z książką #przeszedłemposwoimtrupie napisałam, że mam duże oczekiwania, czasem mam też intuicję i w tym wypadku zadziałała bezbłędnie.
Czytałam swoje myśli, słowa, które wypowiadam z upływającym czasem coraz częściej. Z...

Rozwiń

Zwiń

Wybrałam się na nad rzekę na spacer, miałam książkę w torbie, jakoś tak postanowiłam chwilę odpocząć, leżaki zachęcały, cupnęłam… kilka godzin później, w pięknych okolicznościach przyrody, zamknęłam przeczytaną powieść.
Romans w Dubaju, jak się temu oprzeć? No jak?
#zapachpustyni autorstwa @monikamichalik jest uroczym, przyjemnym opisem rodzącego się uczucia, pomiędzy dwojgiem młodych, którzy pochodzą z odmiennych kultur. Prowadzą inne życie, wyznają odmienne wartości, przyświeca im odrębny cel. Jednak gwiazdy na obu niebach świecą tak samo, wszak jest tylko jedno, intensywność uczuć jest spójna, a diabeł tkwi w szczegółach.
Malownicze opisy, piękno pustyni, wspaniałość budynków, ale i slumsy. On i ona oraz rodzące się w tempie ekspresu uczucie. Bajka, która w kilku miejscach ma rysy i pęknięcia, i nie zawsze jest opowieścią z tysiąca i jednej nocy. Dla Europejki trudna do zrozumienia uległość i całkowite podporządkowanie się kobiety najpierw ojcu, potem mężowi, a u schyłku życia synowi.

empikgo #ebook #reklama

Wybrałam się na nad rzekę na spacer, miałam książkę w torbie, jakoś tak postanowiłam chwilę odpocząć, leżaki zachęcały, cupnęłam… kilka godzin później, w pięknych okolicznościach przyrody, zamknęłam przeczytaną powieść.
Romans w Dubaju, jak się temu oprzeć? No jak?
#zapachpustyni autorstwa...

Rozwiń

Zwiń

Ponownie wybrałam książkę po okładce, weszłam do księgarni, ponieważ piękna reklam informowała o superpromocji, oczywiście grzech nie skorzystać. Kupiłam dwie, oto ta druga, zakwalifikowana dzięki zmysłom wzrokowym.
#miłośćproszępani autorstwa @agnieszkajeż na początku trochę mnie rozczarowała, ale pomyślałam, że dam jej szansę. Przeczytam jeszcze kilka stron i jeśli nie złapiemy wspólnego rytmu, odkładam. Mówiłam to przy niej głośno, pewnie usłyszała i nastąpiło objawienie.
W książce łączą się losy postaci prawdziwych i fikcyjnych. Jest bulwersująco, prawdziwie. Prosty, surowy język, historia opowiedziana bez emocji. Wszystko w niej jest nafaszerowane uczuciami, jak sernik rodzynkami. Autorka doskonale przedstawiła ówczesne społeczeństwo, z wszelkimi zaletami i wadami. Bolączki bycia w szarym świecie i próby przetrwania w kolorowej rzeczywistości.
Irena Krzywicka i Tadeusz Boy-Żeleński w dwudziestoleciu międzywojennym w kontrowersyjnym związku, tancerki, rewie, uległość i upadłość. Szaleńcze miłostki i bieda życia.
Prawdziwa uczta literacka.
Na dworze ulewa, na szczęście zrobiłam rundkę na rowerze, posiedziałam nad Wartą, nacieszyłam się widokami i ciszą.

empikgo #reklama

Ponownie wybrałam książkę po okładce, weszłam do księgarni, ponieważ piękna reklam informowała o superpromocji, oczywiście grzech nie skorzystać. Kupiłam dwie, oto ta druga, zakwalifikowana dzięki zmysłom wzrokowym.
#miłośćproszępani autorstwa @agnieszkajeż na początku trochę mnie rozczaro...

Rozwiń

Zwiń

Zawsze cieszy mnie perspektywa czytania kolejnej książki @hannagreń. Bardzo cenię jej styl, subtelny, z lekko zabarwionym sarkazmem wyodrębniającym ludzkie słabości, ale i siłę. Bohaterowie przedstawiani są niejednoznacznie, przynajmniej część z nich. To co wydaje się zwyczajne i klarowne, nie jest się właściwym, a ciemne lub ciemniejsze nie jest mrokiem.
#ciktórzyzostali od pierwszej strony zawłaszczyła moją uwagę. Intryga zaczyna się niewinnie, jeśli tak mogę napisać o zaginięciu nastolatki (nie bagatelizuję sprawy), powoli zatacza coraz szersze kręgi, wciągając w intrygę ludzi z różnych środowisk, o odmiennym statusie społecznym.
Pasjonująca powieść kryminalna, złożona z intryg. Opisy wyważone, dialogi naturalne, co pozwala sprawnie wczuć się w scenerię i odnaleźć w sytuacji. Autorka buduje napięcie i sprawia, że odbiorca z niecierpliwością wczytuje się w rozwój wydarzeń. Tempo powieści trzyma rytm i ciekawość, wszystko dzieje się we właściwym momencie, bez zbędnych dygresji i monotonnego sztucznego przedłużania akcji.
Książka wciągająca i refleksyjna, złożona w wybujałego ego i konsekwencji czynów z przeszłości, zbudowana na naleciałościach środowiskowych, wątki psychologiczne zręcznie wplecione w fabułę uzewnętrzniają skryte pobudki działań. Uczciwość ma znamiona moralności Kalego – zdaniem sienkiewiczowskiego bohatera zły uczynek był równoznaczny z zabraniem mu krowy, a dobry polegał na tym, że on sam te krowy komuś zabierze.
Lubię czytać książki, w których autor dba o szczegóły, ceniąc swoich odbiorców. Zmusza do myślenia, lawirowania po wydarzeniach, to taki swoisty dialog pomiędzy twórcą i czytelnikiem. Dodaje smaczku i kolorytu, podnosi wiarygodność i wartość fabuły, jednocześnie zapewnia zaskoczenie i nieprzewidziane okoliczności.

Zawsze cieszy mnie perspektywa czytania kolejnej książki @hannagreń. Bardzo cenię jej styl, subtelny, z lekko zabarwionym sarkazmem wyodrębniającym ludzkie słabości, ale i siłę. Bohaterowie przedstawiani są niejednoznacznie, przynajmniej część z nich. To co wydaje się zwyczajne i klarowne,...

Rozwiń

Zwiń

Polecam cykl o walecznych siostrach, silnych kobietach. Prawych mężczyznach, wojnie i rodzinie.

empikgo #reklama

Polecam cykl o walecznych siostrach, silnych kobietach. Prawych mężczyznach, wojnie i rodzinie.

empikgo #reklama

Nigdy się nie zastanawiałam nad pracą i życiem osób, które negocjują w zdarzeniach policyjno-kryminalnych, trudnych, z ludźmi, którzy bardzo często stracili kontrolę nad wydarzeniami i są mocno wzburzeni. Tyczy się to tak samo porywaczy, jak i samobójców oraz wszelkich innych przypadków wymagających rozmowy, powstrzymania, wysłuchania i udzielenia pomocy. Tu i teraz. Wielokrotnie do pewnych czynów popycha nas desperacja.
@radosławwitt przybliżył nam w reportażu #negocjatrorzypolicyjizawszechodzożycie pracę negocjatora policyjnego w Polsce. Poznajemy etapy szkolenia, całą przygotowawczą otoczkę, emocje, akcje, wpływ na życie prywatne oraz rodzinne. Bardzo autentyczna książka, z mocnym przekazem często dramatycznych sytuacji wymagających interwencji ludzi przygotowanych i przeszkolonych, które ryzykują zdrowiem i życiem, by wspomagać ryzykantów, pokrzywdzonych, zdesperowanych.
Nie jest to pozycja literacka, w której powinno się oceniać styl i formę przekazywanej treści, ja nie mam uwag do płynności tekstu, powtórzeń, słów. Bardzo dobrze się to czyta, szybko i mimo poruszonego tematu lekko. Każda strona wyjaśniała kolejne ciekawostki, obrazowo przedstawia potrzeby negocjatora, jak i osoby z drugiej strony.
Miałam wrażenie, że bezpośrednio uczestniczę w rozmowie Radomira Wita z Krzysztofem Balcerem, słucham wtrąceń innych negocjatorów, uczę się, spokoju i opanowania, oceniania sytuacji na chłodno, z perspektywy osoby niezaangażowanej w proces negocjacyjny. Każde słowo może być tym ostatnim, jedynym, które zaważy na całości zdarzenia.
Polecam poświęcić czas na poznanie wymagającego zawodu, pracy podbramkowej pochłaniającej i wyczerpującej, jednak ogromnie ważnej i potrzebnej.

Nigdy się nie zastanawiałam nad pracą i życiem osób, które negocjują w zdarzeniach policyjno-kryminalnych, trudnych, z ludźmi, którzy bardzo często stracili kontrolę nad wydarzeniami i są mocno wzburzeni. Tyczy się to tak samo porywaczy, jak i samobójców oraz wszelkich innych przypadków wy...

Rozwiń

Zwiń

Petarda… ogień, dym. Trzy słowa, a mówią o powieści wszystko. Siedziałam w nocy i czytałam, obiecując, że to już ostatni rozdział. Okłamywanie samej siebie, nie jest dobre, rankiem nie mogłam podnieść powiek, ale doczytałam do ostatniej strony. Bardzo się cieszę, że mam dwa kolejne tomy, inaczej musiałabym dzisiaj nawiedzić księgarnię i kupić. Oczywiście, książka się naczekała na uwagę, zawsze coś mnie od niej odciągało, a czułam pod skórą, że to będzie ostra jazda.
#ogródsekretówikłamstw wpasował się w mój ulubiony literacki okres - dwudziestolecie międzywojenne, podczas lektury uzmysłowiłam sobie, że mentalnie i zachowawczo zatoczyliśmy koło. Jako społeczeństwo jesteśmy na tym samym etapie emocjonalnym. @agnieszkakrawczyk wciągnęła mnie w atmosferę sekretów i kłamstw. Mistrzowsko zbudowała napięcie, ukazując zawiłe relacje między bohaterami, stopniowo ujawniając tajemnice i zbrodnie. Wydarzenia opisuje barwnym, poetyckim językiem, kreśli szczegółowe obrazy relacji, pełne metaforyki i symboli ówczesnej kultury, z wyraźnym podziałem na klasy. Dialogi autentyczne i naturalne, co dodaje wiarygodności postaci.
Całość powieści jest hipnotyzująca.
Dziękuję @justus_reads za egzemplarz.

empikgo #reklama

Petarda… ogień, dym. Trzy słowa, a mówią o powieści wszystko. Siedziałam w nocy i czytałam, obiecując, że to już ostatni rozdział. Okłamywanie samej siebie, nie jest dobre, rankiem nie mogłam podnieść powiek, ale doczytałam do ostatniej strony. Bardzo się cieszę, że mam dwa kolejne tomy, i...

Rozwiń

Zwiń

Trochę zderzyłam się z powieścią #uwieśćfrancuza jakoś nie było nam początkowo po drodze, kulałyśmy się, ale bez rozpędu. Z czasem, z każdą przeczytaną stroną było coraz lepiej, chociaż za bardzo książka przypominała mi serial „Emily w Paryżu” i chyba to było powodem słabszego odbioru.
Najbardziej podobało mi się, że tym razem to ona była tym ukrywającym się silnym ogniwem, a on tym łagodnym, dobrem, które na nią czeka. To tak w skrócie fabuła. Oczywiście jest tam dużo więcej, są inni bohaterowie, wydarzenia, które nie zawsze są akceptowalne i poprawne. Ogólnie jest uroczo, swojsko i przytulnie, spokojna pozycja z literatury romantycznej. Uczucie wybucha, powoli wychodzi na światło dzienne, oni wzajemnie sobą zafascynowani. Koniec do przewidzenia.
Uwierało mnie kilka scen i opisów; nadmierna pewność siebie bohaterki. Były to jednak małe odpryski niezadowolenia w całości.
@annachaber poczęstowała czytelnika lekką i łatwą lekturą, kreśli świat namiętności i tajemnic, delikatnie porusza struny głębszych refleksji nad miłością i ludzkimi emocjami, ale pozostając w przyjemnym, łagodnym stylu.

Trochę zderzyłam się z powieścią #uwieśćfrancuza jakoś nie było nam początkowo po drodze, kulałyśmy się, ale bez rozpędu. Z czasem, z każdą przeczytaną stroną było coraz lepiej, chociaż za bardzo książka przypominała mi serial „Emily w Paryżu” i chyba to było powodem słabszego odbioru.
Naj...

Rozwiń

Zwiń